วัยมันคนพันธ์ป่วน(Transformers)

*หมายเหตุ เรื่องนี้แต่งจากจิตนาการของคนเขียนเท่านั้น โปรดใช้ความเกรียนในการอ่าน>w< ..

.

.

.

.

.

.

" ดิเซปติคอนจัดการโจมตี พวกหุ่นล้าสมัยนั้นให้หมด!!!!!" 

" ต้านเอาไว้ออโต้บอท อย่าให้พวก เศษหุ่นนั้นเข้ามาได้ !!!!!!" 

ตู้ม!!!!! 

เปรี้ยงง!!!!

บึ้มมม!!! 

" ข้าสุดจะทนแล้วโว้ยยยยย!!!!!!!" 

 เสียงคำรามอย่างหมดความอดทนออกจากปากผู้ยิ่งใหญ่ผู้สร้างดาวจักกล ไซเบอร์ทรอน นามไพมัส ที่บัดนี้เป็นแค่ดวงจิตที่ไม่มีร่างกายได้แต่ลอยไปมา

" ท่านไพมัสใจเย็นก่อนดีกว่านะคะ " 

โซลัส ไพรืม หนึ่งใน13 ไพร์มในตำนานเอ่ยเสียงห้ามผู้สร้างที่อาละวาด จนคิดว่าถ้าพ่นไฟได้ คงทำไปแล้ว 

" ให้ข้าใจเย็นหรอดูลูกหลานข้าอุสาสร้างดาวให้กำเนิดขึ้นมาแต่กลับมาฆ่าฟันกันเอง มันน่าระเบิดดาวเฉกหัวพวกบ้านี้ให้ลอยเคว้งในอวกาศนัก" 

เหล่าไพร์มในตำนานต่างสะดุ้งกันเป็นแทบกลัวว่าคนนิสัยเป็นเด็กจะทำจริง ทั้งที่อยู่มาหลายหมื่นล้านปีแล้วแต่คนตรงหน้ากับขี้แพ้ชวนตี และงอแงยิ่งกว่าเด็กที่พ่อแม่ไม่ซื้อของเล่นให้ 

" เอ่อ ท่านไพมัส"

วิสตอรี่ ไพร์ ผู้เป็นหน่วยกล้าตายเดินมาเสนอความคิดเป็นคนกรแรก

"มีอะไรว่ามา" 

" ข้าคิดว่าการให้พวกนั้นสนิดกันไม่ใช่เรื่องยากนะ  ขอแค่เราปรากฏตัวออกไปแล้วห้ามพวกนั้นสู้รบ หันมาจับมือช่วยกันสร้างไซเบอร์ทรอนให้เป็นดาวที่มีแต่สันติ

วิตอรรี่เอ่ยแนะนำด้วยรอยยิ้มก่อนโต๊ะที่วางขนมจะกระเด็นผ่านเฉียดหูไปนิดเดียว 

"เจ้าบ้า!! พวกเราเป็นแค่เศษสิ้นส่วนในออปาร์คนะ เราปรากฏตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ นี้เจ้าตายมานานจนสมองโดนสูบไปแล้วหรออ"

" .......ขัาว่าข้าพอจะมีวิธีนะ"

โนวา ไพร์มทีดุจะใจเย็นกว่าใครเพื่อนตอนนี้เอ่ยปากช่วยวิตอรี่ก่อนที่จะโดนทำให้กลายเป็นเศษปุ่ยในอวกาศ 

" พูด!!!" 

" ข้าเคยได้ยินมาว่า เพราะไม่มีความรู้เลยเก่งแต่เรื่องใช้กำลังและรบราฆ่าฟัน ถ้าอยากให้สงบ สุขต้องให้พวกนั้นลองไปเรียนหนังสือ" 

สายตาคมเข้มของไพมัสสว่างวาปทันที 

" เรียนหรอ โรงเรียนของไซเบอร์ทรอนมันกลายเป็นอนุสรที่เหลือแต่โครงสร้างแล้ว ถึงจะส่งไปดาวดวงอื่นเจ้าพวกนี้ได้ไปถล่มดาวเขาต่อแน่ เจ้าจะทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ไปทำไม " 

" ท่านไพมัสโปรฟังข้าอธิบาย  ข้าค้นพบดาวดวงหนึงที่มีลำดับที่สามอยู่ใกล้ดวงอาทิตย์และดาวอังคารมีนามว่าโลก  ประชากรบนดาวดวงนั้นมีมากมาย สิ่งก่อสร้างอาคาร โรงเรียน ที่พัก และเทคโนโลยี ถึงจะด้อยกว่าดาวเรามาก แต่ก็ถือว่าพอใช้"

" แต่ท่านโนวาคะ ประชากรที่ดาวดวงนั้นตัวเล็กกว่าพวกเราเป็นสิบเท่า ท่านคิดว่าการที่เราจะแฝงตัวเพื่อให้พวกบนดาวเราไปเรียนมันจะดูกลมกลืนหรือคะ 

โซลัส ไพร์มพูดค้านเพราะถ้าเทียบกับประชากรมนุษย์ตัวของพวกเราล้วนเท่ากับยานพาหนะได้เลยด้วยซ้ำแล้วการที่พวกเราจะส่งพวกหุ่นไซเบอร์ทรอนไปยังโลกทั้งหมดรับรองว่าได้เกิดหายนะแน่

" โซลัส พูดถูกแล้ว เราจะยกขโยงไปที่นั้นได้ยังพ่อคนวางแผน " 

เมกะโทนัส ไพร์มที่ยยืนฟันอยุ่นานกล่าวสงเสริมผู้หญิงที่แอบหมายปองมานาน 

" ดีแล้วที่พวกเจ้าถาม ....พวกเจ้าต้องร่วมมือกับข้า ข้ากับวิตอรี่ จะไปที่โลกมนุษย์นั้นเพื่อเตรียมการให้เองที่พวกเจ้าต้องทำก็คือ  ให้ท่านไพทัสส่งพวกลูกหลานเราไปทีโลก  โซลัส แม็กซิโม่ เมกะโทนัส เจ้าสามคนต้องใช่พลังจากออสปาร์คของเจ้าเปลียนหุ่นพวกนั้นให้เป็นมนุษ และก็ไมโคนัสเจ้าทำการริบพลังทั้งหมดจากลูกหลานพวกเรา " 

โนวา พุดแผนการด้วยใบหน้านึกสนุกในการที่จะได้เห็นลูกหลานตัวเองเกิกหายนะ

" โนวา เจ้า ...เจ้า ..เจ้าให้พวกข้ามาใช้พลังกับเรื่องไร้สาระแบบนี้" 

ไพมัสก้มหน้าต่ำมือกำแน่นสั่นราวกับจะเกิดแผนดินไหวบนจักวาลจนพวกที่เหลือกลืนน้ำลาย 

" ท่านไพมัส โนวาแค่ละ- " 

" สุดยอด!!! ข้าอนุมัติ เริ่มแผลการได้เลยโนวา" 

" ไพมัสตะโกนก้องทำเอาไมโคนัสที่คิดจะปลอบได้แต่อ้าปากค้างในอาการผีเข้าผีออกของ ผู้ปกครองของตัวเอง 

" ถือว่าเป็นการฆ่าเวลาอันแสนน่าเบื่อ พวกเด็กช่วยมาเป็นของเล่นแก้เบื่อให้พวกข้าที่เถอะนะ ...หึๆๆฮ่าๆๆๆ!!!

' ถ้าเป็นไพร์แล้วต้องบ้าแบบนี้ ลาออกทันไหมเนี่ย ' 

เสียงในใจของเหล่าไพร์มที่เหลือต่างร้องพร้อมกันไม่ได้นัดหมายหลังเห็นความบ้าจนกู้ไม่กลับ  ก่อนจะแยกย้ายกันไปจัดการหน้าที่ของตัวเองตามแผนการที่ได้วางเอาไว้ 

------------------------------------------------------------------------------------

>w< ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ของแอดด้วยนะท่านผู้อ่าน อาจมีงงบ้างแต่สารภาพอยากเขียนแนวแบบนี้มานานแล้ว  ฝากติดตามด้วยนะฮับ  >/\<